Por montes e campías,
camiños e espranadas,
ven unha pomba soia,
soia de rama en rama.
Síguena as probes crías,
sedentas e cansadas,
sin que alimento atope
pra darlles a bicada.
Trai manchada-las prumas
que eran un tempo brancas,
trai muchas as rastreiras
i abatida-las alas.
¡Ai, probe pomba, un tempo
tan querida e tan branca!
¿Ónde vai o teu brilo?
O teu amor, ¿ónde anda?
Sem comentários:
Enviar um comentário