Os manantiales secanse

Os manantiales secanse,
ós robrs cáenlle as follas;
pero a túa ialma é plena primadera:
non veu máis que unha aurora.

E en vano oies do mundo,
en vano oies da vida...
N'apagará a túa sede o que outros beben
nas auguas maldecidas.

Mais cando chegue a tarde do teu día
e chegue o teu outono,
ven hastra a miña tomba paseniño,
e deposita nela os teus remorsos.