Vente, rapasa

I
-Vente, rapasa,
vente, miniña,
vente a lavar
no pilón da fontiña.

Vente, Minguiño,
Minguiño, vente;
douche si non
polo demo do dente.

¡Qué augua tan limpa!
¡Qué rica frescura!
Vente a lavar,
que é o primor, criatura.

Válganos Dios,
que si auguiña n'houbera,
lama este corpo
mortal se volvera.


Vinde a lavarvos,
andá lixeiriños,
a cara pirmeiro,
dimpóis os peíños.

ai, ¡qué miniña!
¡Qué nena preciosa!
Dempois de lavada
parese unha rosa.

I este miniño
que teño no colo,
dempóis de lavado
parece un repolo.

¡Ai!, ¡qué tan cuco!
¡Ai!, ¡qué santiño!
Ven ós meus brazos,
daréiche un biquiño.

¡Olliños de groria!
¡Cariña de meiga!
¡Apértame ben,
corasón de manteiga!

Corre, corre
a que Antona te peite;
corre, daráche
unha cunca de leite.

Corre, corre,
a teu pai, Mariquiña,
que como cebola
con pan e sardiña.

II
-¡Vágate Dios,
que inda os figos son duros!
¡Mais qué fartiña
en estando maduros!

El e mais eu
i a comadre de abaixo
hemos de ter
que alargar o refaixo.

Rica figueira
que Dios te bendiga,
que hasme, abofé,
de fartar a barriga.

¡Jei!, o dos ovos
que vas de camiño,
¿cántas duciñas
topache no niño?

¡Unha nomáis!
¡No me teño ca risa!
Ése éche un conto
que vai para a misa.

Dáme acá seis,
que un fricol che faría,
que ó mesmo rei
que envidiar lle daría.

Xa que non qués,
no camiño che colla
vento de vira
cun saco de molla.

III
-¡Turra, turra,
Xan, pola burra!
Mira que Pedro
a cadela che apurra.

¡Ai, desdichada
de min que a vexo
fincarche o colmillo
no triste pelexo!

¡Diancre de Xan,
que non corre nin toa!
Ben haia, amén,
que os osos che roa.

¡Churras!, ¡churras!
¡Churriñas!, ¡churras!
Cas-qui-tó,
que escorrenta-las burras.

Pica, pica,
suriña, pica,
lévalle un gran
ó teu filla na bica.

Marcha, can,
a ladrar ó palleiro,
¡sei que che agrada
o demoro do cheiro!

¡Vaiche co can,
que o peixiño lle gusta!
Mais o teu dono
o diñeiro lle custa.

¡Gachi!, ¡gachi!
¡Qué dencho de gato!
¡Cómo se farta
no prebe do prato!

¡Inda reventes,
larpeiro rabudo!
¡Que inda na gorxa
che aperten un nudo!

Truca, perico,
no gato rebelo
hastra deixalo
quedar sin un pelo.

Que eu, si outra vez
o camiño me atranca,
hei de romperlle
no lombo unha tranca.

¡Malo daquel
que non sabe de misa,
nin entra na igrexia
nin gasta camisa!

¡Ai, qué galiña
saltóu no valado!
¡Sei que quer vir
a comer de prestado!

Isca de aí,
galiña maldita,
isca de aí,
non me mate-la pita.

Isca de aí,
galiña ladrona,
isca de aí
para cas túa dona.